To pierwsza taka wystawa jedynie części różnorakich zbiorów mławskiego dziennikarza, fotografika i kolekcjonera Szymona Wyrostka. Na własne oczy mogli ją zobaczyć ci, którzy zechcieli przyjść wczoraj po południu do miejskiej biblioteki.

Zaprezentowane na wystawie zbiory, to efekt 23 lat kolekcjonowania i zdobywania nowych nabytków. Całość zbiorów to 120 różnych monet, prawie 300 breloczków i 102 egzemplarze różnych pamiątek i zabawek z okresu  PRL.

O wszystkich swoich zbiorach ciekawie opowiadał ich właściciel. Z każdym z nich łączyła się jakaś historia. Jednak największą pasją kolekcjonerską pozostały breloczki.  Pochodzą z wielu krajów i miast całego świata, ale oczywiście znaczna reprezentację mają tu polskie breloczki. Do kolekcji trafiają głównie z podróży i od przyjaciół, a jak stwierdził sam kolekcjoner nawet tylko jeden podarowany przez znajomą osobę, cenniejszy jest od tysiąca , które można kupić. Prezentację swoich zbiorów Szymon Wyrostek podsumował odczytaniem napisanego przez siebie  felietonu o breloczku, który zamieszczamy poniżej.

JK

Kółko od breloczka
czyli krótka historia „piccolo ciondolo”

23 lata lata temu… nie, nie urodziłem się, tylko zacząłem zbierać breloczki do kluczy. Jednak dopiero niedawno zacząłem się zastanawiać: Jaka jest historia breloczka? kto go wymyślił? Jaka jest jego definicja? Co do definicji, taka wersja w skrócie: Brelok, breloczek, brelos ozdoba z doczepionym spinaczem lub łańcuszkiem do kluczy spiętych kółkiem lub karabińczykiem. Ma znaczenie praktyczne, bo zwiększa ciężar i objętość kluczy. Często używany jest jako gadżet reklamowy przez firmy zawierając ich nazwę i logo.

Jednak dla mnie, breloczek to nie tylko gadżet, nie tylko malutka zabawka na łańcuszku… dla mnie to…. WSPOMNIENIA, bo z każdym breloczkiem wiążą się WSPOMNIENIA.

Najważniejszą częścią breloczka jest… kółko, to jego serce i dusza zarazem. No a brelos traci swoją funkcjonalność bez klucza. Dodam, że jeden brelos może utrzymać kilkanaście nawet kluczy. A kto ma ich dużo – kluczy – nie breloków może zostać klucznikiem. Ja mam dużo breloczków, kluczy mało, więc nie będę Gerwazym z Pana Tadeusza, chociaż mam scyzoryk, z tą różnicą, że mój jest mały i szwajcarski. A skoro jesteśmy przy Szwajcarii, tam ludzie posługują się językiem niemieckim, więc jeśli ktoś tam będzie niech kupi mi kleine anhanger.

Wracając do historii breloczka, wydaje się być nieznana. Szukałem sporo w Internecie, bez skutku, więc może według powiedzonka czego nie mam w necie, to ta rzecz nie istnieje… A może breloczki istniały już w prehistorii w postaci wisiorków ozdobnych. Idąc za czeskim tłumaczeniem breloczek to po prostu visiorek. Jednak za kolebkę kultury europejskiej uznaje się Greków, Włochów i Francuzów. I bądź tu mądry, jak mawia klasyk, i pisz wiersze, no w moim przypadku felietony. I kto jest ważniejszy grecki mikro kosmima, czy francuski: petit pendentif, a może mój ulubiony o pięknej, dźwięcznej wymowie włoski piccolo ciondolo. Niestety na temat breloczków nikt nie przeprowadził badań, nie zebrał materiałów, ani nie napisał książki… Może jednak kiedyś spróbuję stawić czoła temu wyzwaniu i podejmę ten temat. Ale na razie wracajmy na nasze podwórko i zastanówmy się, co jest najlepszą, nazwijmy to doczepką do kółka i krótkiego łańcuszka… no jasne, że coś charakterystyczne dla kraju, regionu czy nawet miasta. Francuski petit pendentif – najwięcej będzie miał miniaturowych Wież Eiffla, brytyjski Big Bena, no chyba, że Szkoci wykonają plastikową wersję swojej ulubionej potrawy hagis… jadłem i gorąco …polecam.
Ważnym dodatkiem do breloków są… miniatury akcesoriów sportowych, zwłaszcza figurek piłkarzy, dlatego też portugalski: pequeno pingente, powinien nosić podobiznę Christino Ronaldo… proponuje dwie wersie: jedną dla pań, drugą dla panów. Kobiety zainteresuje muskularny tors CR7, a mężczyzn jego ekwilibrystyczne pozy strzałów na bramkę. Z kolei Hiszpanie mogą mieć mały problem z pequeno colgante, bo podzielić się mogą na Hiszpanię i Katalonię. Sądzę, że można tak krążyć po Europie i Świecie, a i tak ciężko będzie znaleźć korzenie i kraj rodzinny breloków. A tak w ogóle w mojej kolekcji brakuje rosyjskiego niebolszego kulona. Może gdy zbadam historię breloczków i fenomenu ich zbierania wybiorę się do Moskwy po ten jeden, brakujący w mojej kolekcji okaz. Nadzieja jest, bo zbliżają się Mistrzostwa Świata w piłce nożnej w Rosji… Ciekawe, który z brelosów zostanie tym mistrzowskim…

Zobacz także…

Wieczór autorski Jacka Brydy i Karola Safaryna