Kataryniarza Jana lub jak wolicie Pana Jana od wielu lat można niemal każdego dnia spotkać na warszawskim ryneczku koło pomnika Syrenki. W swojej katarynce ma wgrane setki popularnych w Polsce i oczywiście w Warszawie melodii. Do jednej z nich, śpiewanych przez kataryniarza, zwrotkę napisał mieszkający pod Mławą Mateusz Przybyszewski, który podczas swoich bytności w stolicy zawsze odwiedza Pana Jana.

Kataryniarz Jan, to jedna z najbarwniejszych postaci warszawskiej starówki, ulubieniec wycieczek i stałych bywalców tej części stolicy. Można go spotkać przez cały rok (ma tylko małą przerwę w końcówce listopada) codziennie oprócz poniedziałków w godzinach 11:00 – 15:00. Na zaproszenie pojawia się również ze swoją katarynką również w innych miastach.

Pan Jan swoim strojem i repertuarem nawiązuje do okresu przedwojennego, a katarynki używa jako akompaniamentu do wykonywanych przez niego utworów. Jego przekaz adresowany jest do tych, którzy przychodzą na Rynek w poszukiwaniu klimatu przedwojennej Warszawy i ducha Starówki.

Tradycja kataryniarstwa na Rynku w Warszawie powstała niejako „urzędowo” i wzięła się czasów, gdy po II wojnie światowej odbudowywano Rynek Starego Miasta. Ducha przedwojennej Warszawy na odbudowywanej starówce mieli wnosić właśnie kataryniarze z charakterystycznym dla okresu przedwojennego instrumentem.  To tu najczęściej można usłyszeć „Warszawa da się lubić”, „Złoty pierścionek kataryniarza jedyny” czy „Umówiłem się z nią na 9”, ale to nie jedyne szlagiery które zabrzmią gdy pokręcimy korbą katarynki.

Kto wie, może choćby z racji zadzierzgniętej znajomości warszawsko – mławskiej, kiedyś zobaczymy i usłyszymy Kataryniarza Jana w mławskim parku?

red.