W Przasnyszu burmistrz podobno pokrywa połowę kosztów montażu kamer na osiedlach oraz ich podłączenia do systemu miejskiego. W Mławie postawiliśmy na tradycyjny monitoring osiedlowy. Złośliwcy twierdzą, że to wścibskie baby z parteru, które nie mają co robić i wszystkich podglądają. Jedno nie wyklucza drugiego ale my spróbujmy docenić to zjawisko.

Pozwolę sobie stwierdzić, że emerytowana sąsiadka w oknie jest skuteczniejsza niż miejskie kamery. Strażnik miejski obserwujący obraz z wielu lokalizacji nie jest w stanie zauważyć i zareagować na tworzące się zdarzenia w czasie rzeczywistym, a pani z parteru owszem. Czasami wystarczy, że zmarszczy czoło widząc zamiar popełnienia złego czynu lub krzyknie ostrzegawczo. W trudniejszych i niebezpiecznych sytuacjach może natychmiast wezwać wsparcie mundurowych. Na dodatek osoba mieszkająca całe życie w tym samym punkcie obserwacyjnym zna doskonale wszystkich sąsiadów, ich rodziny i ich znajomych. Natychmiast wykryje obcy element na osiedlu. W przypadku wystąpienia jakiegoś zdarzenia bez problemu opisze je ze szczegółami i poda podstawowe dane pokrzywdzonych osób. Skraca to znacząco czas sporządzenia notatki służbowej z interwencji patrolu.

Chwilowy brak znajomej twarzy w oknie nie powinien wywoływać u nas podejrzeń, lub obaw o niezdyscyplinowanie strażniczki cnót. Jeżeli okno jest uchylone to znaczy, ze przeszła na tryb nasłuchu. Kamerom chyba nie wolno rejestrować głosu. Na dodatek starsza pani (przepraszam – wcześniej urodzona) nie potrzebuje translatora do tłumaczenia. W czasach słusznie minionych nauka języka rosyjskiego była obowiązkowa a większość obcokrajowców przebywających w Mławie używa słownictwa spokrewnionego. Trudniej jest z nacjami anglojęzycznymi, ale zaufajmy mocom naszych poczciwych strażniczek i uśmiechnijmy się do „kamery” przechodząc obok nich. A burmistrz może pomyśli o kilku płatnych etatach.

Poważniej ujmując temat to monitoring w Mławie jest potrzebny i jest plamą na honorze miasta produkującego zaawansowaną elektronikę dla całej Europy. Trudno nawet ustosunkować się do tego tematu, bo 16 kamer w  trzydziestotysięcznym, wielonarodowościowym mieście to jakaś pomyłka. Statystykę mogłyby poprawić niektóre wspólnoty mieszkaniowe ale ich kamery nie są podłączone do systemu miejskiego więc trudno brać je pod uwagę.

Na naszych osiedlach zdarzają się różne sytuacje do których wzywana jest policja. Jednak zanim patrol znajdzie się na miejscu wykroczenia to sprawcy często się rozchodzą i nie pozostaje po nich żaden ślad (oprócz śmieci). A mogłoby pozostać nagranie na którym utrwali się przebieg zdarzenia  i z którego  ustali się jego uczestników. Szklane oko widzi w nocy lepiej niż ludzkie.

Niektórzy sądzą, że do codziennej obsługi kilkudziesięciu czy kilkuset kamer potrzebna jest podobna liczba monitorów i armia ludzi. Nieprawda. Na jednym dużym ekranie można umieścić podgląd chociażby z 24 kamer (więcej niż posiada Mława?). Każdy z nich, w razie potrzeby można powiększyć kosztem pozostałych. Obraz ze wszystkich cały czas będzie rejestrowany (nagrywany).

Operator monitoringu nie jest od tego, żeby wykrywać w czasie rzeczywistym wszystkie wykroczenia i przestępstwa lub im zapobiegać. To fizycznie niemożliwe. W niektórych sytuacjach może na bieżąco wspomóc interweniujących kolegów, ale dwie główne zalety monitoringu miejskiego to działanie profilaktyczne oraz zabezpieczenie materiału dowodowego.

Osoby wpadające w konflikty z prawem doskonale wiedzą gdzie są obserwowani przez kamery i w tych rejonach starają się być grzeczni. A dobry monitoring miejski potrafi dużo więcej. Nawet jeśli ktoś popełni przestępstwo poza zasięgiem szklanego oka to… przemilczę.

Zachęcam decydentów do odwiedzenia sąsiednich grodów, które są obecnie na wyższym poziomie wtajemniczenia w zakresie podglądania mieszkańców. Interesujące rozwiązania na pewno stosuje największa firma produkcyjna w Mławie, która zapewne mogłaby wspomóc fachową radą. Uważam, że w ramach współpracy warto zobaczyć możliwości i rozwiązania stosowane przez innych. Może wywoła to jakiś proces myślowy. Zapewne wdzięczna będzie mławska policja oraz umęczone troską o własne i cudze bezpieczeństwo panie „wcześniej urodzone”.

kpt. rez. Karol Klepczyński

„Z przymrużeniem oka” to cykl publikacji, płynących z obserwacji mławskiej rzeczywistości, którego autorem jest wojskowy emeryt pracujący i mieszkający w Mławie – kpt. rez. Karol Klepczyński.