Jest w Mławie taka osoba, która wie wszystko najlepiej i bez której nic się nie podzieje.  Żadna większa a nawet mniejsza impreza czy wydarzenie w mieście. Nawet ja piszę ten felieton pod jego patronatem, choć patron dowie się o tym post factum. Nie piszę tu jednak o Świętym Wojciechu, bo ten pozostaje patronem całego miasta. Mławskie imprezy i wydarzenia mają z reguły za patrona burmistrza i trudno się oprzeć wrażeniu, że im bliżej wyborów tym bardziej jest to akcentowane.

Być może niektórzy z nas, zwłaszcza ci, którzy czytali książkę Mario Puzo lub oglądali „Ojca Chrzestnego” słysząc o patronie mają przed oczyma obraz Dona Corleone, całowanego w rękę przez osoby przychodzące do niego z różnymi prośbami w dniu wesela córki. I rzeczywiście już w starożytnym Rzymie patronat oznaczał układ między potężnym patronem  a osobą oddającą się pod jego opiekę, oparty na obustronnej wierności i korzyści. W dzisiejszych czasach patronat najczęściej rozumiany jest jako sprawowanie opieki nad czymś, np. szkolnym konkursem, odczytem czy koncertem. Taki honorowy patronat podnosi rangę wydarzenia, ale daje też okazję przypomnienia, podkreślenia roli patrona, np. w drukowanych materiałach, czy osobistym wystąpieniu na imprezie.  I mechanizm jest podobny – no może już bez całowania w rękę, choć będąc na niektórych imprezach ma się wrażenie, że już wiele do tego nie brakuje. W każdym bądź razie to organizator zwraca się do patrona o objęcie patronatu, a ten łaskawie zgadza się, bądź nie. Czasem wiąże się to z jakimś wsparciem finansowym z publicznych pieniędzy, czasem to wsparcie następuje w innej formie.

Nie tylko jednak święty Wojciech i burmistrz bywają patronami. W dzisiejszych czasach ważne jest, aby o wydarzeniu poinformować jak największą liczbę osób. Stąd powstała jeszcze instytucja patronatu medialnego. Z praktycznego punku widzenia organizatorowi winno zależeć, aby patronat medialny objęło jak najwięcej prasowych tytułów. To gwarantuje jak najszerszy przekaz, a to właśnie przy patronacie medialnym jest głównym zadaniem patrona. Zasada obejmowania patronatu pozostaje jednak ta sama. To organizator prosi o taki patronat. Wystarczy zwykły mail czy telefon i redakcje zasadniczo chętnie się na taki układ godzą. Dla organizatorów jest to też bardzo wygodne, wiadomo bowiem, że żaden redaktor na scenę do przemowy pchał się nie będzie, a za to napisze po imprezie dobrze, choćby nawet w czymś organizatorzy się potknęli.

Tymczasem na mławskim rynku medialnym już od lat daje się zauważyć pewna prawidłowość. Przy patronacie miejskich imprez Codziennik jest konsekwentnie przez burmistrza Kowalewskiego pomijany. Ten fakt zauważył ostatnio nawet zaprzyjaźniony portal z sąsiedniego Przasnysza. Pod plakatem Dni Mławy zamieścił o tym wpis na oficjalnym facebokowym miejskim profilu Miasto Mława, konkludując „widzę, że w Mławie władze boją się tych niezależnych redakcji”.

Pod tym wpisem wkrótce pojawił się kolejny autorstwa, znanego w Mławie społecznika Zbigniewa Ruszkowskiego. Autor porusza w nim ciekawy wątek finansowania z samorządowych pieniędzy niektórych, wybranych mediów i zatrudniania w miejskich urzędach dziennikarzy. „Czy kryterium [patronatu – red.] polega na tym, iż wybieramy tych którzy otrzymali od nas wcześniej znaczną kwotę, a może po prostu nie współpracuje się z tymi mediami, które odważyły się napisać coś krytycznego o władzy? Zawsze lepsze są te, które piszą pochlebnie, a wtedy i kilkadziesiąt tysięcy rocznie się zarobi, a i dziennikarz znajdzie lukratywne zajęcie w ratuszu prawda? MM” – napisał Ruszkowski. Ten wpis nie doczekał się już reakcji ratusza i pozostał bez komentarza.

Pisząc z punktu widzenia Codziennika, warto zauważyć, że to tylko ratusz stosuje takie kryteria „współpracy” – czyli pisz dobrze, albo wcale. Na innym poziomie jest już mławskie starostwo, które wcale się nie obraziło, że np. Codziennik jako pierwszy napisał choćby o zatrzymaniu przez CBA wicestarosty – choć na pewno z nagłośnienia tego faktu nie byli zadowoleni. Nie zmienia to postaci rzeczy, że pomimo takich publikacji  współpracować można.

Nie chciałbym też, żeby ktoś pomyślał, że Codziennik ubolewa, że nie został patronem medialnym Dni Mławy. Ich tegoroczny poziom jest tak wysoki, że nawet gdyby taka propozycja padła, na pewno trzeba by było dobrze podrapać się w głowę. No cóż, ale jaki Ojciec Chrzestny, takie i patronaty.

ZygZak