Według policyjnych statystyk Mława jest miastem bezpiecznym. Co prawda corocznie wzrasta liczba zdarzeń kryminalnych, ale wzrasta też stopień ich wykrywalności. Jednak dwa tragiczne, śmiertelne  wypadki z udziałem młodych ludzi, które w krótkim odstępie czasu miały niedawno miejsce w naszym powiecie zaburzyły ten nieco już sielankowy obraz, czy nawet obrazy. Podkreślam – obrazy, bo nie zawsze pokrywa się to z realnym poczuciem bezpieczeństwa mieszkańców. O jakie obrazy chodzi?

Pierwszy to taki, że każdy praworządny obywatel, który wyjdzie nawet w środku nocy na – dodajmy oświetlone i monitorowane – ulice naszego miasta jest bezpieczny. I drugi – że policja działa szybko, sprawnie, skutecznie i co moim zdaniem jest szczególnie ważne – we właściwej formie. Jest też jeszcze jeden ważny aspekt – zaufanie do policji. To pytanie retoryczne, ale czy sytuacje, że przekazywane do policji sygnały są ujawniane i trafiają rykoszetem w przekazującego, mają budować chęć współpracy i zaufanie? Na pewno nie, a przecież takie przypadki są znane.

I chyba właśnie taką oznaką braku zaufania i wiary w to, że od gadania o bezpieczeństwie, bezpieczeństwo ma się poprawić była prawie 100% nieobecność „zwykłych” mieszkańców naszego miasta na ostatniej, zorganizowanej przez policję publicznej debacie. A przecież wszystkie przesłanki były spełnione: lokalne media wielokrotnie ją zapowiedziały, a godzina jej rozpoczęcia była późno popołudniowa.

Bo cóż nam zostaje po takich debatach? Policja odfajkowuje spełniony obowiązek. Wypracowane podczas debat postulaty udaje się zrealizować bądź nie. A przestępstwa zdarzały się, zdarzają i zdarzać będą. I to nie tylko w Mławie. Pytanie tylko w jakiej skali.

Tak i po tej debacie zostajemy z narastającą liczbą przestępstw i wykroczeń popełnianych przez i na cudzoziemcach, chuligaństwem i wandalizmem, drogowymi wypadkami i tym najczarniejszym światem przemocy, narkotyków i zabójstw.

Taka debata nie zmieni sposobu działania policji, bo nie może zmienić. Policjanci mają swoje przepisy, wytyczne, protokoły, papierologię i wypracowaną praktykę działania. A mieszkańcy mają narzędzia by konkretne naruszenia prawa sygnalizować. Mam tu na myśli przede wszystkim telefony i krajową mapę zagrożeń bezpieczeństwa. Czy jednak mieszkańcy wierzą w to, że warto zgłaszać policji zdarzenia i nie skończy się to stratą czasu i umorzeniem? A czy policjanci są w stanie szybko, skutecznie i we właściwej formie reagować na przekazane zgłoszenia? Zilustruję to pytanie autentycznym przykładem. Otóż do zgłoszenia, że mławskim parku (naprzeciw komendy) obnaża się ekshibicjonista, policjanci przyjechali radiowozem z migającym kogutem, zamiast przyjść pieszo.

Nie chodzi tu jednak, że mamy w wyrażanych opiniach wyłącznie „dokładać” policji. Bo przecież tak nie jest, że mławska policja robi wszystko źle. W wielu sytuacjach bezpieczeństwo zależy też od nas samych, jak choćby przy przestrzeganiu przepisów w ruchu drogowym.  

Czego więc oczekuje społeczeństwo od policji? Przede wszystkim, oczywiście ujmowania sprawców przestępstw, a także co może jest trudniej mierzalne w statystykach, ale na pewno odczuwalne społecznie – zapobiegania przestępstwom. Wolimy by zatrzymać gościa z nożem w ręku, niż babcię przechodzącą nie przez pasy. Jak policja ma to robić, o tym nie nam ich pouczać. Może to być pieszo, na rowerze z radiowozu czy drona.

Czy więc tylko po debacie o bezpieczeństwie zrobi się bezpieczniej?

ZygZak