grafika:demotywatory.pl

Szczęśliwie zakończyła się wyborcza kampania. Zniknęły ze sklepowych witryn znajome twarze kandydatów z rękoma dumnie założonymi na piersiach (to taka charakterystyczna poza mławskich kandydatów, wszyscy są dumni, że są kandydatami). Opustoszały kolorowe dotąd słupy i elewacje budynków. Z pocztowych skrzynek nie wysypią się już uśmiechnięte ulotki i nikt nie zerknie na ciebie z leżącej na wycieraczce wyborczej bibuły. Nikt ci nie wyśle sms-a.

I mamy spokój, tym razem aż na pięć lat. Na pięć, bo zbliżające się wybory europejskie i parlamentarne już nie budzą takich emocji i trochę mniej jesteśmy bombardowani troską i miłością, a przynajmniej przez rzadziej widywane twarze.

Kampanii wyborczej zwykle towarzyszą mniej lub bardziej realne obietnice wyborcze. Jakkolwiek by je zwał: programem, planami, zamierzeniami, pomysłem czy paplaniną na wyborczym zebraniu, o której kandydat zapomina już przy wyjściu.Tak się jednak już przyjęło. Trzeba zapowiedzieć czym chce się uszczęśliwić swoją lokalną społeczność, choć wiadomo, że obietnice wyborcze to 80 procent wody a reszta to mławski smog. Od tej reguły są rzecz jasna wyjątki, a właściwie wyjątek.

Wracając do reguły. Najbardziej spektakularna walka wyborcza rozegrała się wśród kandydatów na burmistrza.Przypomnijmy więc sobie sztandarowe pomysły naszych kandydatów. Rozpocznijmy od kandydata, który był najbliżej schwytania urzędującego włodarza za piętę. Cóż więc obiecywał nam Marcin Burchacki? Obiecał miasto z wyobraźnią, jakkolwiek by to hasło rozumieć. Padły też konkrety m.in.: efektywne pozyskiwanie środków z UE, obwodnica zachodnia, 20 km rowerowych ścieżek (miejmy nadzieję, że łączyły by się ze sobą!) odnowienie Zalewu Ruda czy nowoczesną edukację. No i oczywiście deklaracja „500 minus”, czyli obniżenie diet radnym. Trzeba przyznać, że pakiet zamierzeń całkiem spory, podejrzewam, że jedna kadencja to byłoby za mało, żeby je zrealizować.

Z kolei Marek Kiełbiński widział inne priorytety. Deklarował likwidację Straży Miejskiej. Nawet prowadził akcję zbierania podpisów pod taką inicjatywą. Swoją drogą ciekawe co z tymi podpisami się stało? Za jego rządów w Mławie powstałby za rządowe pieniądze tunel pod torami, a konkurencją dla deweloperów miał być program „Mieszkanie plus”. W ferie i wakacje dzieci miałyby zapewnione półkolonie, a teren wokół jeziorko Krajewo za unijne pieniądze zmieniłby swoje oblicze.

Niektóre powyższe punkty  chciał też wcielić w życie ostatni z kontrkandydatów Wiesław Moszczyński. Na pierwszym miejscu jego ulotki znalazła się budowa tunelu. Potem lodowisko, sala kina, Zalew Ruda. Z odrębnych pomysłów m.in. „Uliczne Zdroje Wody” i grota solankowa. Zlikwidowałby również Straż Miejską.

Urzędujący burmistrz Kowalewski w ogóle nie zamęczał nas w kampanii wyborczej żadnymi konkretami. Co prawda w radio mówił o tym, że zamierza zaskoczyć mieszkańców tempem pracy i konsekwencją. Tak jak dotychczas będzie budował kolektory sanitarne, drogi i chodniki.  Powstaną miejsca w żłobkach i przedszkolach, położy nacisk na rekreację i rozrywkę. I nie zapomni o zrównoważonym rozwoju. Taka forma kampanii była rzeczywiście zastanawiająca. Kto jak kto, ale zasiadający nieprzerwanie od 2006 roku w fotelu burmistrza Kowalewski mógłby zalać kontrkandydatów konkretami. Tego jednak nie uczynił. Dlaczego?

Może dlatego, że doskonale – mam nadzieję – pamięta konkretne obietnice składane w 2006 roku. To wtedy obiecywał ryby w Seraczu, nowoczesne kino, Szlak Turystyczny Wrzesień 1939, monitoring w szkołach, Centrum Obsługi Inwestora, sztuczne lodowisko, czyste chodniki i ulice przez cały rok nie tylko w okolicach ratusza.

Tak, konkrety bywają niebezpieczne. Zwłaszcza te gdzieś napisane. Bo z tych ustnych, zawsze można powiedzieć, że „pan mnie źle zrozumiał”.

Wynik wyborów pokazał, że takie podejście jednak popłaca. Można powiedzieć, że jest najbardziej realistyczne. Jak wygram wybory, to zobaczymy co się da zrobić. Nic nie obiecuję i na pewno słowa dotrzymam. A wyborcy? Sami sobie winni, że zostają sam na sam ze swoimi oczekiwaniami.

ZygZak