Chyba każdy z nas zna to popularne i często rosnące w Polsce drzewo jakim jest kasztanowiec. Taka jest właśnie prawidłowa nazwa – Aesculus hippocastanum L. – kasztanowiec zwyczajny. Zwykle w języku potocznym używamy nazwy kasztan. Tak mówimy o drzewie, ale też o zalegających jesienią pod jego koroną pięknie ubarwionych, lśniących nasion w kolczastej skorupie, które połączone patyczkami pozwalały na tworzenie ciekawych figur, ludzików czy zwierząt.

Nie jest naszym gatunkiem rodzimym, ale bez cienia wątpliwości powiedzieć można, iż ten „bałkański osadnik” na trwałe zadomowił się na obczyźnie. Niektóre egzemplarze kasztanowca w Polsce liczą sobie ponad 200 lat, a za najstarsze drzewo tego gatunku w naszym kraju uznaje się kasztanowiec rosnący w Lubiniu (gm. Krzywiń), którego obwód wynosi ponad 500 cm, wysokość – 26 m, a wiek – około 250 lat. Kasztanowiec posiada walory dekoracyjne, ale też właściwości lecznicze.

Kasztanowiec zwykle kwitnie na początku maja, w Polsce w okresie matur. Kwiatostan ma płatki białe z żółtymi lub czerwonymi plamkami u nasady, zebrane w gęste, wiechowate, wzniesione kiście o długości do 30 cm. W okresie intensywnego kwitnienia drzewa obsypane są wprost na biało. Stąd w powszechnej świadomości utarło się, to skojarzenie matury i kwitnienia kasztanowca. Czasem jednak zdarza się, że zakwitnie jesienią i z taką ciekawostką mamy do czynienia właśnie w Stupsku, na kasztanowcu rosnącym przy parafialnym kościele.

red.

fot. archiwum prywatne