Oficjalne otwarcie placu zabaw jak mówią jedni, czy skweru rekreacyjnego jak go oficjalnie nazywa ratusz chcąc nie chcąc, stało się wydarzeniem naprawdę dla Wólki historycznym. Pod wieloma względami. Po pierwsze warto przypomnieć, że była to inicjatywa wyłącznie obywatelska. Pomysł zagospodarowania zaniedbanego terenu nawiązywać miał do dawnej tradycji: estrady, kina plenerowego i placu zabaw, a zebranie głosów pod tym projektem też było wyjątkowe – bo wólczanie postawili wszystko na jedną kartę, jeden projekt i wygrali w cuglach. Tego w historii Wólki jeszcze nie było. Ogromnie cieszyli się tym sukcesem, nawet nie podejrzewając, że w tej beczce miodu będzie łyżka dziegciu, a może nawet na odwrót.

Schody zaczęły się dużo szybciej niż myśleli. A to za sprawą przeciągającej się procedury wyłonienia wykonawcy. Miasto unieważniło pierwszy konkurs, a w drugim ustaliło niezbyt precyzyjne i uznaniowe kryteria oceny. Jaki był tego efekt? To chyba jedyny, gdy nie liczyć huśtawki przy MOPS-ie plac zabaw z piaskiem i niestety nie jedyny skwer na którym wycięto niemal wszystkie drzewa. Inne place posiadają nawierzchnie syntetyczne a nie sypkie. No i firma ze Szczytna, której oferta według miasta była najlepsza, nie wywiązała się z terminu i to nie o tydzień, czy dwa, ale aż o pół roku. Choć właściwie to plac skończony został wcześniej i tak sobie stał. Dlaczego, to okazało się dzień przed oficjalnym otwarciem, gdy wykonawca gorączkowo poprawiał nawierzchnię alejki, na którą w tym dniu wjechać usiłował niepełnosprawny na wózku. Czy to dziwi? Myślę że tak, skoro tydzień przed oficjalnym otwarciem miasto bez zastrzeżeń dokonało odbioru obiektu.

Otwarcie placu też zaliczyć trzeba do chwil historycznych. Nie wiadomo jednak, czy ta karta zapisałaby się w historii, gdyby nie publikacja codziennika, który napisał w jaki sposób mieszkańcy Wólki zostali powiadomieni o tym, że plac jest już odebrany i można z niego korzystać. Nie było o tym żadnej wzmianki na stronie internetowej urzędu, gdzie codziennie można przeczytać o nowych sukcesach opatrzonych zdjęciem włodarza.

Jakież było to otwarcie? Największym chyba majstersztykiem było przyprowadzenie w trakcie zajęć szkolnych dzieci, no i obłaskawianie niepełnosprawnych. Wykonawca przytargał dwie poduchy terapeutyczne dla niepełnosprawnych (skąd pomysł na taki prezent nie związany z placem zabaw?), których jednak nie miał komu wręczyć. No i zadeklarował wykonanie piaskownicy dla niepełnosprawnych, a chwilę po tym zarzucił niepełnosprawnemu na wózku, że niszczy nawierzchnię alejki. Wymowna, a wręcz symboliczna była też sytuacja, gdy przedstawiciel wykonawcy poproszony do przecięcia wstęgi, chętnie oddał swoje nożyczki dziecku.

Jakie jeszcze było to otwarcie? Proszę przeczytać tylko tytuły publikacji medialnych, które się ukazały ( czytelnicy często niestety tylko tyle czytają): „Wielka zabawa na Dworcowej”, „Dzieci zadowolone, dorośli narzekają na brak basenu” i „To nie tak miało wyglądać panie burmistrzu!” . Tytuły te są bardzo wymowne. Kto nie wie , który komu przypisać, niech zajrzy na miejską stronę internetową i do lokalnych mediów. Mnie osobiście wszystkie się podobają, no z małym zastrzeżeniem.

Zabawa na Dworcowej rzeczywiście była. I była wielka. Projekt, na który głosowali mieszkańcy był zgoła inny niż efekt, więc prawdziwe jest też „To nie tak miało wyglądać panie burmistrzu!”. Kto był na otwarciu to widział, że dzieci były zadowolone, a dorośli „narzekali”. A że ktoś z nielicznych obecnych na otwarciu mieszkańców narzekał na brak basenu? Tam ciągle się „narzeka”. A to na sortownię węgla, a to na zamknięty przejazd kolejowy i brak przejścia przez tory, a to na ławeczkę i pijaków, a teraz jeszcze na dodatek na brak basenu.

Parafrazując nieco znane powiedzenie, zaryzykuję określenie, że Wólka to nie tyle miejsce, co stan umysłu. I choć nie jest pępkiem świata, to jednak o słuszne sprawy potrafi walczyć i – przynajmniej niektórym jej synom i córkom- nikt nie wmówi, że między białym a czarnym nie ma żadnej różnicy.

 ZygZak