Gadulstwo, gadulstwo, straszne gadulstwo – zwykł mawiać z niesmakiem jeden ze znajomych – wnikliwy obserwator i uczestnik przede wszystkim mławskiego życia publicznego – weteran sesji, konferencji, uroczystości i fet organizowanych z różnych okazji i pretekstów.

Reklama

Śmiało jednak zaryzykuję tezę, że choć zjawisko nie jest dla naszych stron tak charakterystyczne jak skojarzenia np. z LG Town, wysypiskiem śmieci czy kurnikami, jednak występuje i to w przestrzeni nie tylko publicznej. Nie jest ono nowe, ani w dziejach ludzkości, ani Mławy. Już na przełomie naszej ery doczekało się traktatu autorstwa Plutarcha a potem przemyśleń wielu innych sławnych ludzi.

„A gdyby za swe słowa człowiek płacić miał, to nikt by chwalić siebie nie próbował wszak. Lecz gdy z powietrza gadaninę może brać za darmo, każdy sobie używa; czy łże, czy prawdę mówi – straty nie ponosi stąd!” – to słowa przypisane Eurypidesowi w traktacie Plutarcha „o Gadulstwie”.  Może komuś i dziś zabrzmi ten cytat znajomo?

W przestrzeni publicznej najlepszą okazją do gadulstwa są wszelakie oficjalne imprezy z udziałem różnych Ważnych Zaproszonych Gości.  Może to być wójt, burmistrz, starosta, marszałek, poseł, radny, przewodniczący, sekretarz, delegat, kierownik, dyrektor, doktor, profesor, a bywa też i sponsor (z góry przepraszam jeżeli kogoś pominąłem). Po prostu VIP. Gdy okazja jest wysokiej rangi przemawiających jest zwykle kilku a nawet kilkunastu. I nie ma zmiłuj się. Pół biedy gdy to uroczystość z udziałem osób dorosłych. A widzieliście kiedyś uroczystość szkolną? Już po kilku minutach dzieci ziewają, kręcą się i odwracają, nawet pod czujnym okiem swoich nauczycielek. Dorosłym na takie zachowanie nie pozwala wrodzona przyzwoitość lub wyuczona kindersztuba, ale mimo tego, to wcale nie jest rzadki obrazek gdy tylne rzędy półgłosem konwersują w trakcie oficjalnych wystąpień. No i wreszcie treść samych oracji. Nie raz – również w Mławie słyszeliśmy wypowiedzi oficjalne, w których istota uroczystości to jedynie pretekst do przemowy zupełnie nie w tym temacie. Perory składające się z samych wyświechtanych banałów, pasujących do każdej okazji – to też nie rzadkość. A ile razy kolejny VIP rozpoczyna swoją wypowiedź od „ jak powiedział mój przedmówca …”?  I zamiast w tym momencie skończyć – płynie, płynie, płynie… Ktoś może zapyta, dlaczego więc tacy mówcy otrzymują na zakończenie oklaski? Myślę, że to taka swoista zemsta zmęczonych słuchaczy. Oni klaszczą z ulgi, że skończył – on myśli że tak świetnie przemówił. Ubolewamy nad brakiem uczestnictwa tzw. „zwykłych mieszkańców” w uroczystościach oficjalnych. Może to właśnie gadulstwo sprawia, że ci, którzy tam być nie muszą omijają je szerokim kołem.

Plutarch jak przystało na filozofa – moralistę podaje receptę na gadulstwo, której częścią jest twierdzenie : „Należałoby takie osoby przyzwyczajać do pisania oraz do wygłaszania utworów dla samych siebie”. Choć może bardziej do nas (do nich?) trafi współczesne: „Błogosławiony ten, co nie mając nic do powiedzenia, nie obleka tego faktu w słowa” – Juliana Tuwima?

 ZygZak