W końcu nadeszła długo oczekiwana zwłaszcza przez dzieci, piękna biała zima. Opady śniegu i niska temperatura, to niewątpliwa frajda dla najmłodszych. Wszystkie choinki nareszcie są białe, okna zdobi szron, każde podwórko można udekorować bałwanem, a kolegom z klasy strzelić śnieżką w twarz. Przede wszystkim jednak można się poślizgać.

Ślizgać można się wszędzie. Najpowszedniejszym miejscem są oczywiście miejskie chodniki. Dzieci mają frajdę, ale dla dorosłego człowieka stanowić mogą one prawdziwą pułapkę. Zdarza się, że przejście przez miasto i utrzymanie przy tym pionowej pozycji jest nie lada sztuką. O tym, że chodniki powinni sprzątać właściciele nieruchomości wiedzą wszyscy i istnieje spora grupa stosujących się do tego zbawiennego nakazu obywateli. Co roku jednak można zaobserwować pewną grupę (mówiąc językiem popularnych aktualnie Gwiezdnych Wojen) Rebeliantów, którzy dla samej zasady nigdy nie splamili się odśnieżaniem własnej ulicy.

Ślizgać można się też po drogach. Oczywiście oprócz dzieci po drogach ślizgają się kierowcy. Rzecz jasna, gdyby drogi były prawidłowo odśnieżone, ślizganie byłoby na nich niemożliwe, ale nie od dziś wiadomo, że pogoda zawsze zaskakuje drogowców. Czeka cierpliwie aż wszyscy porzucą wiarę w jej istnienie. I atakuje niczym klątwa. W ogóle kierowców i zimę łączyć powinna pewnego rodzaju szorstka przyjaźń. Statystki wskazują, że im gorsze warunki pogodowe, tym mniej jest wypadków (i mniejsze są dochody z fotoradarów, strzeżcie się budżety!) .

Ślizganie się ma jednak również wymiar bardziej szlachetny, wręcz wyczynowy. Mam tu na myśli tak zwany „poślizg kontrolowany”, czyli jazdę na łyżwach. Ten rodzaj sportu wymaga jednak, w przeciwieństwie do poprzednio wymieniowych aktywności, specjalnych warunków. Potrzeba mianowicie odpowiedniego miejsca. Lodowiska. Mławianie słowo to wymawiają zwykle bardziej emocjonalnie niż mieszkańcy innych miejscowości. W okolicach Mławy nietrudno takie odnaleźć. Udać się można do Ciechanowa, Działdowa lub Strzegowa. Prawdziwie oszczędni (wbrew zdrowemu rozsądkowi) mogą jeździć na łyżwach po Zalewie Ruda. O dziwo jednak w samym mieście nie ma ani jednego sztucznego lodowiska z prawdziwego zdarzenia. Fenomen ten w istocie trudno mi rozszyfrować. Może istnieje ku temu jakaś przyczyna. Ksiądz Brzozowski mawiał, że: “Nie ma przypadków są tylko znaki”. Może mławianie lodowiska wcale nie chcą, bo wolą bardziej kolarstwo niż łyżwiarstwo? A może ktoś po problemie lodowiska po prostu się ślizga? W sytuacji, gdy my cierpimy na brak lodowisk,  Wójt Gminy Strzegowo cierpi na ich nadmiar, ma dwa i  jedno chce sprzedać. Szkoda, że nie można go po prostu ze Strzegowa chociaż wypożyczyć.

Problem mławskiego lodowiska występuje od tak dawna, że uświadamiamy sobie, że w istocie ślizgać się można nie tylko w zimie. Można przez cały rok! Lata całe! Prym zapewne wiodą w tym oczywiście politycy różnych szczebli. Prześlizgują się nad progiem wyborczym. Ślizgają między partiami, którym w danym roku wystrzeliły sondażowe słupki. Autorzy felietonów też nie są w tym względzie święci (sic!) Jak podpowiada Wikipedia dla felietonu “Charakterystyczne jest częste i sprawne „prześlizgiwanie” się po temacie.” To prowadzi wprost do smutnej refleksji, że człowiek w ogólności nastawiony jest na delikatne prześlizgiwanie się przez życie. Minimum wysiłku, maksimum zysku. Większość próbuje iść po najmniejszej linii oporu. Byle do przodu. Bez chwili refleksji, dokąd i dlaczego zmierzają? A przecież, jak mówi nam rosyjskie przysłowie „Osiągnąć sukces ślizgając się po wierzchu, można tylko w balecie na lodzie.”

 NM