7 lutego br. minęła 20 rocznica śmierci niezwykłej osoby, która wywarła ogromny wpływ na moją osobowość i dalsze życie. Tym człowiekiem była Maria Miłobędzka, którą poznałem kilka lat przed jej śmiercią, z którą bardzo się zaprzyjaźniłem. Była najlepszym moim przyjacielem, czasem zastępowała mi matkę tuląc mnie i głaszcząc po głowie i mówiła jutro będzie lepiej. Przybywając i rozmawiając z Nią na co dzień odkrywałem nowe, inne światy, a także poznając różne aspekty naszego życia.

Jak do tej pory nie poznałem innej osoby (jak Marylka), która by w moje życie tchnęła tyle dobra, ciepła i zrozumienia, a także potrafiła ukoić ból i tęsknotę mojej czasami zmęczonej duszy. Jej codzienny uśmiech był balsamem na ludzkie kłopoty i problemy codziennego życia. Była pierwszą osobą, która oglądała moje premierowe zdjęcia i oceniała je (czasami bardzo krytycznie). Była dobrym duchem moich wszystkich wcześniejszych wystaw fotograficznych oraz imprez towarzyszących.

Jej nagła i nieoczekiwana śmierć była dla mnie i innych wielkim zaskoczeniem i szokiem. W jej ostatniej drodze 12 stycznia 2003 r. towarzyszyły rzesze mławiaków. Były przemowy, kwiaty, znicze i to najważniejsze – ludzkie łzy. A jak ktoś powiedział na pogrzebie „Jak cicho żyła, tak cicho zmarła”.

Pozwólcie, że przedstawię w skrócie postać i osiągnięcia Marii Miłobędzkiej. Urodzona 25 sierpnia 1940 r. w Szreńsku koło Mławy. W roku 1960 ukończyła mławskie Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Wyspiańskiego. Następnie pracownik biblioteki „Spójni”, a od 1968 do 2000 r. kierownik tejże placówki. W międzyczasie ukończyła wyższe studia pedagogiczne w Olsztynie i studium bibliotekarstwa w Warszawie. W okresie jej pracy biblioteka była wzorem dla innych. Prowadziła wszechstronną działalność kulturalną – oświatową. Organizowała wystawy książek, spotkania autorskie, konkursy, imprezy okolicznościowe oraz tworzyła koła zainteresowań itp. Dzięki jej staraniom w bibliotece powstał bogaty zbiór regionalny. Prowadziła kronikę spółdzielni i opiekowała się Izbą Pamięci Spółdzielczej. Zakochana w regionalizmie mławskim ocaliła od zapomnienia wielu działaczy i twórców kultury zasłużonych dla lokalnego środowiska.

Po przejściu na emeryturę w 2000 r. większość czasu poświęcała wielokierunkową działalność społeczną. Aktywnie działała w Towarzystwie Przyjaciół Ziemi Mławskiej oraz w wielu organizacjach i stowarzyszeniach mławskich i nie tylko. Wspiera i promuje mławskich twórców, pomaga w organizacji wystaw, spotkań autorskich i przy tworzeniu różnych publikacji. Jest stałym i mile zapraszanym gościem wystaw, spotkań i koncertów itp. Jej bardzo ciekawe i wnikliwe artykuły dotyczące historii ludzi i miasta ukazują się w lokalnej prasie.

Ostatnie miesiące swojego życia poświęciła na tworzeniu od podstaw biblioteki szkolnej w Gimnazjum Katolickim w Mławie oraz przy uczeniu uczniów do pracy w bibliotece, a także na zbieraniu, gromadzeniu i opracowywaniu materiałów do monografii Zespołu Pieśni i Tańca „Mławiacy”.

Za swoją działalność bibliotekarską, spółdzielczą, kulturalno – społeczną wielokrotnie nagradzana i wyróżniana na szczeblach województwa i kraju. Pośmiertnie władze miasta uhonorowały Ją medalem „Za zasługi dla miasta Mławy” oraz została nominowana do nagrody „Mławianina Roku”.

Marylko jeśli mnie widzisz i słyszysz ze swojego Niebieskiego Królestwa to symboliczne światełko i kwiaty, które położyłem niedawno na Twój grób to dla Ciebie. W dowód mojej pamięci o Tobie, która trwa i będzie trwać w moim sercu do końca moich dni. Dziękuję Ci za wszystko.

                                                                                  Janusz Dębski