Dla pana Krzysztofa będą to pierwsze od ponad dziewięciu lat święta Bożego Narodzenia, gdy po naciśnięciu kontaktu w jego izbie zabłyśnie ciepły blask elektrycznej żarówki. Nie pomyli się też ten, kto zauważy, że życie pana Krzysztofa zmieniło się dlatego, że tych zmian chciał i potrzebował, ale też dlatego, że byli wokół niego ludzie dobrzy, wrażliwi i pomocni.

Na początku XXI wieku trudno nam sobie wyobrazić, że można żyć bez prądu, bieżącej wody, łazienki w domu, telewizora czy komputera.  A jednak takich sytuacji jest więcej niż nam się wydaje. Jednym z nich jest przypadek pana Krzysztofa.

Od dzieciństwa mieszka pod Dobrogostami w gminie Dzierzgowo. Jego niewielki, zbudowany z muszorowego pustaka dom stoi w szczerym polu, kilkaset metrów od asfaltowej drogi Mława-Dzierzgowo.  Do najbliższych sąsiadów w linii prostej przez pola ma około 800 metrów,  do wsi około 3 kilometrów. Tę odległość pokonuje kilka razy dziennie, zwykle na rowerze, gdyż często można go spotkać w sklepie w Dobrogostach. Tam właśnie  jedną z życzliwych mu osób jest właścicielka sklepu Anna Florczyk.

W domu pana Krzysztofa nie doszukasz się żadnych wygód. Okopcone od ogrzewania westfalką ściany, brak podłogi, nieszczelne drzwi, dosłownie kilka bardzo starych mebli, nie bardzo nawet jest gdzie usiąść. Co jednak warto zauważyć – jak na męską gospodarkę – w domu nie ma bałaganu i nieładu. Rzeczy mają swoje miejsce, nawet jeśli to jest zwykła półka. Również sam pan Krzysztof jest zadbany, nosi nawet na co dzień spodnie wyprasowane w kancik.

Nie zawsze jednak tak było. Pan Krzysztof sam wyjawia, że miał w życiu trudny okres. – No, zaniedbałem się – przyznaje. Choć pracował, zwykle to co zarobił przepijał. Wtedy to zaległości za niepłacone rachunki za energię narosły aż do tego stopnia, że została odcięta. Trzeba było jednak jeszcze kilku lat i ciężkiej choroby, by na tej drodze się zatrzymać. W takim momencie pomocny okazał się dzierzgowski GOPS, którego pan Krzysztof jest podopiecznym. Stamtąd otrzymywał i otrzymuje wszelkie możliwe wsparcie. –  Z naszej strony pan Krzysztof wsparcie w formach jakie określa ustawa o pomocy społecznej. Cieszę się, że ktoś się też znalazł, kto chce mu pomóc. To ważne, bo sąsiedzka pomoc nie musi być tak sformalizowana – tłumaczy kierownik GOPS w Dzierzgowie Grażyna Sławińska.

Jak się okazuje, już wcześniej były próby przywrócenia dostaw energii do domu pana Krzysztofa, trzeba było jednak poczekać, aż upłynie pewien okres, po którym nie będzie już prowadzona windykacja zaległości. Takim dobrym duchem dla pana Krzysztofa cały czas pozostawała właścicielka sklepu w Dobrogostach, Anna Florczyk. To w jej sklepie znajdował on przystań, czasami w czymś pomagał, a przede wszystkim spotykał się z ludźmi. Ci mieli o nim dobre zdanie. „Nikomu krzywdy nie zrobi, życzliwy”,  „wszystkim mówi  – dzień dobry”,  „nikt się na niego nie skarżył” – tak mówią o nim w sklepie napotkani mieszkańcy. Najlepszym zresztą dowodem na to jest fakt, że gdy w sklepie stała specjalna skarbonka, do której każdy mógł wrzucić grosik na lodówkę dla pana Krzysztofa, potrzeba było jedynie kilkunastu dni, by zebrać potrzebną kwotę.

Takim drugim dobrym duchem dla pana Krzysztofa okazał się st. sierż. Michał Marat z posterunku w Wieczfni Kościelnej, który od  roku jako dzielnicowy obsługuje gminę Dzierzgowo. Zajrzał do obejścia pana Krzysztofa i postanowił mu pomóc. Jego staraniem nie tylko udało się przebrnąć przez formalności w Enerdze.  Dzielnicowy wynalazł też znajomego elektryka, który wykonał w domu instalację, a w hurtowni wynegocjował korzystne ceny niezbędnych do tego materiałów. Te koszty pokrył GOPS.  Do pomocy włączyła się też jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej w Dobrogostach, która na czas prac użyczyła agregatu prądotwórczego. Tak więc w krótkim czasie dom pana Krzysztofa uzyskał oświetlenie, nową lodówkę i znów staraniem dzielnicowego – używany telewizor. Obdarowany umie docenić otrzymaną pomoc, wystosował list z podziękowaniami dla swojego dzielnicowego. Wdzięczny jest także  wszystkim, którzy okazali mu życzliwość i pomoc.

Pan Krzysztof ma jeszcze jedno marzenie, o bieżącej wodzie w domu. Do dziś czerpie ją wiadrem z przydomowej studni. Kto wie, może dzięki pomocy ludzi dobrej woli uda się spełnić i to marzenie?

JK