Odzyskanie przez Polskę niepodległości jesienią 1918 r. było spełnieniem marzeń wielu pokoleń Polaków. Wyczekiwana, upragniona, wymodlona wolność – nadeszła! Setną rocznicę tego wielkiego historycznego wydarzenia celebrowała też społeczność ZS nr 4.

O godzinie 11.11 rozbrzmiały słowa hymnu narodowego, śpiewane w tym samym momencie w innych szkołach w Polsce i na świecie. Tym samym Ekonomik włączył się w projekt Ministra Edukacji Narodowej oraz Rady Dzieci i Młodzieży „Razem dla Niepodległej”, zachęcający do wspólnego śpiewania Mazurka Dąbrowskiego.

W trakcie uroczystości nastąpiło  rozstrzygnięcie konkursu ortograficznego dla uczniów – „Dyktando Niepodległości”. 38 uczestników konkursu „zmagało” się z fragmentem tekstu historyka Normana Davisa pt. „Serce Europy”, przygotowanym i opracowanym na potrzeby dyktanda  przez p. Joannę Jarzębską i p. Annę Kołodziejską.

Zaproszeni goście – Dyrektor Wydziału Edukacji i Zdrowia Starostwa Powiatowego w Mławie – Pani Bożena Tomkiel, przedstawiciele Rady Rodziców, grono pedagogiczne i uczniowie wzięli również udział w pięknym, wzruszającym widowisku pod nazwą „Niepodległa”, przygotowanym przez panów A. Burchackiego i P.Olczaka.

Spektakl, a właściwie mozaika słów, poezji, muzyki i światła, w wykonaniu uczniów ZS nr 4 odsłonił przed widzami karty polskiej historii –od potęgi państwa Piastów, poprzez rozbiory, wojny, zrywy narodowościowe aż po rok 1989, kiedy na dobre zatrzasnęliśmy „drzwi komunizmu”.Sala gimnastyczna zamieniła się w scenę dziejów, na której artyści – młodzi, utalentowani ludzie – pokazali, że daru wolności, wywalczonego i ofiarowanego nam przez przodków należy strzec jak najcenniejszego skarbu. Feeria narodowych barw: bieli i czerwieni, siła poezji, aktorski kunszt występujących uczyniły opowieść o triumfie Polski nad ciemiężcami nadzwyczajną lekcją patriotyzmu.

Ojczyzna to my. Niech więc słowa piosenki, przywołane przez uczniów Ekonomika, staną się wyznaniem umiłowania, poświęcenia i oddania OJCZYŹNIE:

Kocham Cię, Polsko, za Twą przeszłość sławną,

 […]

   Za chrobre dzieje, co minęły dawno.

[…]

  Kocham Cię , Polsko, za wiek sztuki złoty, […]

  Za miasta stare, […] których czas nie zmienia.

  Kocham Cię, Polsko, za przyszłość Twą jasną.

 […]

  Za to, co trwałe, i to, co się zmienia.

  Kocham Cię, Polsko!