W liturgii Kościoła katolickiego 2 luty to święto Ofiarowania Pańskiego. W Polsce to święto ma charakter maryjny – popularnie zwane jest świętem Matki Bożej Gromnicznej. Jak mogła wyglądać taka uroczystość w jednym z domów  w miasteczku, jakim niegdyś był Radzanów przedstawiła grupa rekonstruktorów ze stowarzyszenia Radzanovia.

Z tej rekonstrukcji powstały nawet dwa materiały filmowe. Jeden, niejako zapowiadający zapowiadający wydarzenie, to utrwalone wspomnienia rekonstruktorów z ich własnego dzieciństwa. Drugi przedstawia już rekonstrukcję, jak takie święto mogło wyglądać w jednym z radzanowskich domów. I wreszcie ostatnim, elementem wspomnianego „odkurzania” tradycji był udział rekonstruktorów w odprawionej 2 lutego w kościele parafialnym w Radzanowie mszy św.

– Ja sama też niewiele wiedziałam o tym święcie. Zaczęłam szukać materiałów, jak w tradycji ludowej ono wyglądało i jaka jest jego symbolika. Tak powstał scenariusz rekonstrukcji. Rzecz dzieje się w jednym z radzanowskich domów w wielodzietnej rodzinie, np. krawcowej, szwaczki czy kowala. Pokazuje zwykłe czynności normalnego życia. Dzieci bawią się przy piecu,  dziewczęta układają fryzury. Zjawiają się goście, opowiadają o mszy, na której byli  w pobliskim klasztorze w Ratowie. Dzieci pytają mamę co to za święto. Rodzina razem pieszo wyrusza na mszę do radzanowskiego kościoła – opowiada Agnieszka Rychcik – Nowakowska.

W tradycji polskiej nazwa tego święta pochodzi  od świecy – zwykle była to świeca od chrztu, zapalanej szczególnie podczas burzy, gradobicia czy wichury. Z tą świecą właśnie wierni chodzili do kościoła, a potem wracając z zapaloną podczas nabożeństwa, chronili ją, by donieść światło do domu. Od tej świecy zapalało się w domu ogień, a dymem kreśliło znak krzyża. Potem gromnica zwykle pozostawał zatknięta za święty obraz wiszący na ścianie izby.

JK

fot. Cezary Jurkiewicz