Burmistrz Sławomir Kowalewski bardzo często w wypowiedziach publicznych – na sesjach i zebraniach osiedlowych podkreśla jak ogromnym dobrodziejstwem dla mieszkańców jest darmowa komunikacja miejska.

Z tym, że jest to dla mieszkańców dobre i wygodne rozwiązanie chyba nikt nie polemizuje, a przeciwnie – mieszkańcy oczekują większej częstotliwości wyjazdów autobusów i nowych ulic na trasach.

Nieprawdziwe jest tylko pojęcie – „darmowa”. Po prostu miasto zakupiło u przewoźnika usługę, za którą płaci niebagatelną kwotę 670 tys. zł rocznie. Można powiedzieć, że niejako wszyscy mieszkańcy płacący różne podatki składają się na utrzymanie MKM, również ci, którzy z niej wcale nie korzystają. Skoro miasto zakupiło usługę dla mieszkańców, można oczekiwać, że będzie zachowana jej odpowiednio wysoka jakość. Tak niestety nie jest zawsze. O problemach z funkcjonowaniem MKM pisaliśmy już wcześniej na łamach Codziennika. Właśnie otrzymaliśmy kolejny sygnał od czytelnika o niewłaściwym zachowaniu przewoźnika. Przytaczamy go poniżej w całości.

 – „Nie umiem!! Nie zabiorę!!” –  takimi słowami i zamknięciem drzwi „pożegnał się” kierowca Mławskiej Komunikacji Miejskiej, gdy niepełnosprawny na wózku chciał nią jechać…

Policzek w twarz to nic w porównaniu z tym, co 9 sierpnia około godziny 13 zrobił kierowca. Niepełnosprawny na wózku stał na przystanku w oczekiwaniu na JEDYNKĘ. Minęła godzina 13 i gdy autobus przyjechał okazało się, że ma już 20 minut opóźnienia. Ale to dopiero początek opowieści… Przyznam, że to moja opowieść – pisze zastrzegający sobie nazwisko nasz czytelnik.

– Gdy podjechałem pod autobus poprosiłem kierowcę by otworzył rampę (zatrzymał się dość daleko od krawężnika) ten jednak zbulwersowany krzyknął: „Nie umiem, nie otworzę!! A gdzie chcesz jechać??” Dodam, że nie przypominam sobie bym przeszedł z tym Panem na „TY”, no ale niech mu tam. Z racji, że i tak już się spóźnił to uznałem, że nie będę czekał na przystanku i przejadę się w tą i z powrotem.

I jaką to trzeba być wizytówką firmy, burmistrza i miasta, gdy zamyka się pasażerowi drzwi przed nosem i odjeżdża z przystanku w między czasie uderzając w rękę pasażera drzwiami.

Po drodze (z relacji) inni pasażerowie zwracali kierowcy uwagę jak mógł tak postąpić? Jak mógł nie zabrać? Ile to ma opóźnienia? Była nawet kobieta, która z rozkładem MKM tłumaczyła, że powinna być już o tej godzinie gdzie indziej a dojeżdża dopiero na pętlę Turystyczna. Jednakże niewzruszony kierowca uznał, że „zna rozkład i jeździ zgodnie z nim”.

Pech chciał, oczywiście dla owego kierowcy, że znam kilka wysoko postawionych osób w tym mieście i telefon do odpowiedniej osoby poruszył lawinę. Przeprosiny od dyrektora PKS jak najbardziej przyjąłem, przecież to nie Jego wina, ale to, co stało się później przeszło najśmielsze ciemne scenariusze.

Kierowca wrócił z ulicy Turystycznej, oczywiście ze swoim 20 minutowym opóźnieniem i już z daleka zaczął łamać przepisy ruchu drogowego, gdyż „ zabrania się używania sygnału dźwiękowego na obszarze zabudowanym, chyba, że jest to konieczne w związku z bezpośrednim niebezpieczeństwem” a raczej niebezpieczeństwa w informowaniu kolegi, kierowcy, by poczekał NIE BYŁO.

Udało mi się dostać do MKM-ki  PLUS.  Gdybym wiedział, że tak będzie jak było później, pewnie nie wsiadałbym w ogóle, jednak osobiste sprawy były ważniejsze. Kierowca nie znał trasy, pasażerowie działali za nawigację, niepotrzebnie dyskutował nie mając racji, co to on może a czego nie. Najśmieszniejsze była próba zastraszenia nas wszystkich słowami – „ja to się mogę zatrzymać i wszyscy wysiądą albo ja wysiądę i nie pojadę. W końcu godzinę będziecie jechać do miasta”. Najlepsze, że chciał zatrzymać duży autobus na wiadukcie…

Po dotarciu do centrum (czyt. ratusz) piękne tłumaczenie kierowcy i przepraszanie mojej osoby było tylko raz – szkoda, że tak późno. A dwa – czemu bez świadków? Obrazić i znieważyć przy nich potrafił, ale już przy ludziach słowa „przepraszam” nie usłyszałem.

W urzędzie miasta bardzo miła pani przepraszała, sama twierdziła, że taka sytuacja nie powinna mieć miejsca, jednak to znów nie ona jest temu winna. I ja i współpasażerka przeprosiny przyjęliśmy, za co dziękujemy.

Mam nadzieję, że kierowca nigdy nie odczuje niepełnosprawności na własnym ciele czy nawet w rodzinie. To, że mam problemy z chodzeniem nie oznacza że można mnie (czy innych niepełnosprawnych) dyskryminować. I jeśli w małych autobusach rampa jest łatwa do otwarcia tak w tych dużych jest jeszcze łatwiejsza a nawet (przynajmniej jeden) opuszcza się i wjeżdża się z poziomu chodnika.

Tak bardzo często wygląda trasa Mławską Komunikacją Miejską – kończy swoją relację niepełnosprawny mieszkaniec Mławy.

RK